कितीतरी दिवसात.... KITITARI DIWSAAT by बा. सी . मर्ढेकर

आजकालच्या शहरी जीवनात राहणाऱ्या प्रत्येकाचाच  आपलासा  असा एक मातीचा गाव असतो , त्याची त्याला आवड असते ,ओढ असते आणि मनापासून जाण्याची सुप्त इच्छाही क़धि एकटा  विचारात गढला कि येते त्याला आठवण त्या रमणीय दिवसांची पण तो आठवणीतच रमतो  व शेवटी  शहरी जीवनाच्या आरामात आपला गाव शोधतो असा सुंदर भावार्थ व्यक्त होणारी हि कविता …। 

कितीतरी दिवसात
नाही चांदण्यात गेलो ;
कितीतरी दिवसात, 
नाही नदीत डुंबलो  

                                      खुल्या चांदण्याची ओढ ,
                                       आहे माझी हि जुनीच ;
                                       आणि वाहत्या पाण्याची, 
                                        शिळ  ओळखीची तीच 

केंव्हातरी चांदण्यात ,
पुन्हा जाईन  निर्भय ;
गावाकाठ्च्या नदीत ,
होईन मी जलमय 

                                             आज अंतरात भीती, 
                                              खुल्या चांदण्याची थोडी ;
                                              अन नदीचा प्रवाह ,
                                               अंगावर काटा  काढी 

बरा म्हणून हा इथे, 
दिवा पारवा  पाऱ्याचा;
बरी तोतऱ्या  नळाची,
शिरी धार, मुखी ऋचा .   


                                                                                       -{ बा. सी . मर्ढेकर }

संग्रहित
बालभारती इयत्ता आठवी