आई aai

  आई


'आई ! ' म्हणोनी कोणी , आईस हाक मारी
 ती हाक येई कानी ।  मज होई शोककारी । ।

नोहेच हाक,  माते ।  मारी कुणी कुठारी,।
आई कुणा म्हणू मी । आई घरी न दारी , । ।

हि न्यूनता सुखाची । चित्ता  सदा विदारी ।
स्वामी तिन्ही जगाचा । आईविना भिकारी । ।

 चारा  मुखी पिलांच्या। चिमणी हळूच देई ।
गोठ्यात वासरांना । या चाटतात गाई । ।

वात्सल्य हे पशुंचे । मी रोज रोज पाही।
पाहून अंतरात्मा । व्याकूळ मात्र होई । ।

वात्सल्य  माउलीचे । आम्हा जगात नाही ।
दुर्भाग्य या विना का । आम्हास नाही आई । ।

येशील तू घराला । परतून केधवा गे !।
दवडू नको  घडीला । ये ये निघून वेगे , । ।

हे गुंतले जीवींचे । पायी तुझ्याच धागे ।
कर्तव्य माउलीचे  । करण्यास येई वेगे । ।

रुसणार मी न आता । जरी बोलशील रागे ,।
ये रागवावयाही  ।  परी येई येई वेगे  । ।

                                                      -{ यशवंत दिनकर पेंढरकर }