सकाळ...sakal

सकाळ 

ये अवखळ पोरीसमान आज सकाळ ,
तोडीत गळ्यातील सोन्याची फुलमाळ ;
नादात वाजवीत रुमझुम  आपुले चाळ ,
घरट्यातुनि उडवी खगास हीच खट्याळ . 

करी आनंदाचे मोरपीस घेउनि,
गुदगुल्या करी मज गालावरी फिरवोनी ;
गुणगुणत स्वतःशी वारा अधिरे गाणे,
अन फुगडी घाली घालीत मजसी उखाणे. 

हे उन केशरी लोळण घेई अंकी,
लुसलुशीत कोवळी निर्मळ  बाळतनू  कि ;
तृणपर्णी हसते  दव मिचकावीत डोळे, 
भिजवीते वसन मम लावूनिया कर ऒले 

तरुवेलींवरती  फुलला सुमसंभार, 
लडिवाळ हास्य हे सकाळचे अनिवार;
मैत्रीण तिची हि निळी टेकडी वेडी,
मखमलीचा परकर आज ल्यावया काढी 

घेऊन ओढणी जरतारी सुकुमार,
मज खुणाविते , ' ये बनुनी अवखळ पोर ';
अन मलाही वाटे मुक्त सोडूनी केश 
लेऊन परीसम हलका निळसर वेश …. 

होऊन   तरल  या वाऱ्यासम धावावे,
सोनेरी असल्या उन्हात मिसळूनी जावे ;
 गुदगुल्या कराव्या मूर्त बनुनी आनंद, 
गुणगुणत बसावे स्वतःशीच स्वच्छंद 

सुमानापरी निर्मळ  हसुनी जगा हसवावे,
अन विहंग बनुनी  आकाशी विहरावे ;
या लीन तृणले दव  बनुनी नटवावे,
अन माझ्यातूनि मी निसटुनी सकाळ व्हावे … 


                                                                                      ---{ पद्मा गोळे } 



( बालभारती इयत्ता आठवी )