ही वाट दूर जाते.......: विनायका प्राण तळमळला :Vinayaka Pran

विनायका प्राण तळमळला ……….

ये समय तुझ्या अवतरणाचा आला ,नरवरा प्राण तळमळला

बघ त्रस्त किती झाली भारतमाता, येईना जयश्री हाता !

फड्कून नभी मुक्तीध्व्जा जरी आहे , कां नेत्रातूनी जल वाहे ?

नच राष्ट्ररती कुठे रतिभर दिसते , का ब्र्हम्लेखनी रुसते ?

स्वार्तांध इथे सर्व धावती होती , ठावे नच कोठे जाती?

जणू ग्रहण लागले सूर्या रे !

कि दुःस्थिती नच परीहर्या रे ?

तू येई पुन्हा नरवर्या रे !

जरी भाव तुला शब्दांवाचून कळला !!१!! नरवरा ।

धृतराष्ट्र इथे सर्व भासती साचे , कोणा न भान कोणाचे

पांचाली हि भारत माता भासे, अबलत्वं तिला ते ग्रासे

हतशक्ती इथे भीष्म द्रोण जणू सर्व , वाढे दुःशासन गर्व

कौरव कसे स्वजनही इथे गमती, पांडवही द्युति रमती

तू कृष्ण होऊनी येई रे !

तू एक आम्हा वर दायी रे !

बघ धीर खचोनी जाई रे !

येशील अशी आस लागली सकला !!२!!नरवरा …।

मृग वर्मी जणू व्याध घाव हा बसला, कर्दमी जणू गज फसला

वद आज तसे दुःखे व्याकुळलेले , कां हिंदुराष्ट्र हे झाले ?

आतंकाचा सर्प तसा फुत्कारी , विष त्याचे तर भय कारी

भूमातेसी विळखा आजी तो घाली , प्रतीकार शक्तीही गेली

चेतना लोपली सारी रे !

विष सुधारलतेसी मारी रे !

तू होई शंभू कामारी रे !

तुजवीण कुणी पचवावे या गरला ? !!३!! नरवरा …।

ही वाट दूर जाते.......