एकदा एकले काहीसे असे

एकदा एकले काहीसे असे
असीम अनंत त्यात विश्वाचे रण
त्यात हा पुथ्वीचा इवला कण
त्यांतला आशिया भारत त्यांत
छोट्या शहरी छोट्या घरात

घेउनि आडोसा कोणी " मी " वसे
क्षुद्रता आहो हि  अफाट असे !
भिंतींच्या त्रिकोणी जळमळट  जाळी
बांधून राहती कीटक कोळी


तैशीच सारी हि संसार रिती
आणिक तरीही अहंता किती ?
परंतु वाटले खरे का सारे ?
क्षुद्र या देहात जाणीव आहे
जिच्यात जगाची राणीव राहे !

काचेच्या गोलात बारीक तात
ओतीत रात्रीत प्रकाश धारा
तशीच माझी या दिव्याची वात
पाहते दुरच्या अपार्तेत !

अथवा नुरले वेगळेपण
अनंत काही जेत्यांचाच कण
डोंगरदऱ्यात  वाऱ्याची  गाणी
आकाशगंगेत ताऱ्यांचे पाणी

वसंत वैभव उदार वर्षा
लतांचा  फुलोरा
केशरी उषा … प्रेरणा यातूंनी सृष्टीत स्फुरे
जीवन तेज जें अंतरी झरे

त्यानेच माझिया करी हो दान
गणावे कसे हें क्षुद्र व सान ?

                        -{ कुसुमाग्रज }