हरकत नाही

हरकत नाही......

"अक्षर छान आलं य  यात !"
माझी कविता वाचतांना
मान तिरकी करत
ती एव्हढंच म्हणते.......


डोळ्यात तुडुंब भरलेली झोप
कपाळावर पेंगत बसलेले भुरटे केस
निसटुन गेलेली ऐक टुकार जांभाई
आणि नंतर ......
वाचताा वाचता मध्येच
आपसुक मिटलेले तुझे डोळे,
कलंडलेली मान,
आणि हातांतुन
 अशीच कधीतरी निसटलेली,
जमिनीवर पडलेली ,
माझी कवितांची वही ......


हरकत नाही ,हरकत नाही,
कविता म्हणजे तरी आणखी काय असते !
 
                         {संकलित}

मैत्रीच बंधन

एखाद्यासाठी मरण 
खूप सोप असत …
पण मरण्यासाठी 
एखाद मिळण,
फार आवघड असत … 

एखाद्याची  आठवण काढण 
खूप सोप असत … 
पण आठवण 
आल्यावर अश्रूंना 
संभाळण फार 
अवघड असत … 

एखाद्याशी मैत्री  करण 
फार सोप असत, पण
 ती विश्वासाच्या जोरावर 
टिकवण फार अवघड असत …। 

एकदा एकले काहीसे असे

एकदा एकले काहीसे असे
असीम अनंत त्यात विश्वाचे रण
त्यात हा पुथ्वीचा इवला कण
त्यांतला आशिया भारत त्यांत
छोट्या शहरी छोट्या घरात

घेउनि आडोसा कोणी " मी " वसे
क्षुद्रता आहो हि  अफाट असे !
भिंतींच्या त्रिकोणी जळमळट  जाळी
बांधून राहती कीटक कोळी


तैशीच सारी हि संसार रिती
आणिक तरीही अहंता किती ?
परंतु वाटले खरे का सारे ?
क्षुद्र या देहात जाणीव आहे
जिच्यात जगाची राणीव राहे !

काचेच्या गोलात बारीक तात
ओतीत रात्रीत प्रकाश धारा
तशीच माझी या दिव्याची वात
पाहते दुरच्या अपार्तेत !

अथवा नुरले वेगळेपण
अनंत काही जेत्यांचाच कण
डोंगरदऱ्यात  वाऱ्याची  गाणी
आकाशगंगेत ताऱ्यांचे पाणी

वसंत वैभव उदार वर्षा
लतांचा  फुलोरा
केशरी उषा … प्रेरणा यातूंनी सृष्टीत स्फुरे
जीवन तेज जें अंतरी झरे

त्यानेच माझिया करी हो दान
गणावे कसे हें क्षुद्र व सान ?

                        -{ कुसुमाग्रज }

कणा ……….

कणा ……….

"ओळखलत का सर मला " पावसात आला कोणी 

        कपडे होते कर्दमलेले  केसावरती पाणी 

क्षणभर बसला, नंतर हसला , बोलला वरती पाहून ;

        ' गंगामाई ' पाहुनी आली, गेली घरट्यात राहून 

माहेरवाशीण पोरीसारखी चार भिंतीत नाचली 

      मोकळ्या हाती जाईल कशी बायको मात्र वाचली 

भिंत खचली , चूल विजली , होते नव्हते नेले,

     प्रसाद म्हणून पापण्यामध्ये पाणी थोडे ठेवले 

कारभारणीला घेऊन संगे  सर, आता लढतो आहे 

     पडकी भिंत बांधतो आहे , चिखलगाळ काढतो आहे 

 खिशाकडे हात जाताच हसत हसत उठला 

   " पैसा नको सर , जर एकटेपणा  वाटला 

मोडून पडला संसार जरी मोडला नाही कणा

 पाठीवरती हात ठेऊन नुसते  लढ म्हणा …."

                                       - { कुसुमाग्रज}

देवदूत कोणी

वादळला हा जीवनसागर  अवसेची रात
पाण्यावर गडबडा लोळतो रुसलेला वात
परंतु अंधारात चकाके बघा बंदरात
स्तंभावरचा प्रकाश हिरवा तेजस्वी शांत 
किरणांचा उघडून पिसारा  देवदूत कोणी
काळोखावर खोदीत बसला तेजाची लेणी …………….


                                 -(  कुसुमाग्रज )

समिधाच सख्या या -

समिधाच सख्या या -

                                            दूरस्थ कुणी दे तुझ्या करी ही कविता 

                                            वाहते जीच्यातुनी त्याची जीवन सरिता 

                                            खळखळे,अडखळे ,सुके कधी फेसाळे 

                                            परी अखंड शोधे वाट समुद्राकरिता !

खडकाळ पंथ तो हि जेथून निघाली 

पथ शोधत आली रानातूनी अकेली 

नच रम्य राउळे कलापूर्ण व घाट 

तीरावरी तुरळक परी अंकुरती वेली 

                                           नवपर्णांच्या या विरळ मांडवाखाली 

                                            होईल साउली कुणा,कुणास कहाली 

                                           तोषेल कुणी शापील कुणी दुर्वास 

                                         " या जळोत  समिधा भव्य हवी वृक्षाली ! "

समिधाच सख्या या त्यात कसा ओलावा

कोठून फुलापरी वा मकरंद तो मिळावा ?

जात्याच  रुक्ष या , एकच त्या आकांक्षा 

तव आन्तर अग्नी क्षणभर तरी फुलवावा !

                                               

                                                     -( कुसुमाग्रज )          

आईची आठवण : Aaichi aathvan

आईची आठवण ……. 

आई मला येई ,तुझी रोज आठवण 

डोळे  माझे पानवती ,चिंब भिजतसे मन 

स्नेह आठवे तुझे सारा ,मायेचा मऊ पिसारा 

तू जाता जग सोडुनी ,न उरला कुठे निवारा। .... 

तू गेलीस निघून ,घर वाटे  सुने सुने 

जरी  उरले ना त्राण , मनी  एकांति रडने 

सारे फाटले  आभाळ ,ठिगळे  त्या किती लाऊ 

तुझ्या  आठवांचे पाढे किती काळ  गात राहु 

थरथरती ओठ  माझे , वाचे फूटेना  गे  बोल 

मुक्या  मायेची  पाखर ,काय  करू तिचे मोल 

तुझ्या पावलांच्या खुणा उमटल्या ग अंगणी 

नेत्र माझे पाणावती, येता   तुझ्या आठवणी 

ममतेचे  तुझे बोल , घुमतात   माझे कानी

फिरे पाठीवरती हात , वाटे त्रैलोक्याचा धनी 

तुझ्या स्पर्शाचा गोडवा ,मला जाणवे आजून 

धीर येई माझे मनी , तुझ्या स्मृती चाळवून 

झालो आज मी पोरका , थारा नसे तिन्ही लोका 

येई फिरून माउली , माझी काया  आसुसली 

तू माता  होसी धन्य , जन्मोजन्मी मी स्मरेण 

एक वेळचे स्तनपान ,उपकार न फिटे जाण

                        

                                                          (संकलित )